UZAK KASABANIN YALNIZLIĞINDA

-

        Zirveyi kar öncesi duman sarmış gibi. Zaten bu mevsimde tek ziyaretçilerimiz kılıktan kılığa giren mızmız bulutlar. Bir bakarsınız yağmur yüklü gelmişler, bir bakmışsınız kar oluverir ziyaretin armağanı. Bazen yatıya kalır bulutlar bazen de aniden çekip giderler. Sonrasında biz bize kalırız kasabanın sayılı sakinleri.
        Yaşamayan bilmez uzak kasaba sakinlerinin yol gözlemesini. Mevsim kış ise gündelik hayatın amentüsüdür yol gözlemek. Herkesin birbirini tanıdığı, paylaşılacakların tükendiği, yüzlerin eskimeye çoktandır başladığı bu kasabada değişik bir yüze duyulan özlemin adıdır yol gözleme, farklı bir hikâyeye olan susamışlıktır. Çoğu zaman bu bekleyiş nöbetlerinden eli boş döner yürekler, umutlar ertesi güne devreder.
       Ancak bazen bu bekleyiş öyle uzun sürer ki umut ambarının dibi gözükmeye başlar. Bir huysuzluk başlar bedenlerde, yaşamın anlamsızlığına yönelir ibreler. Varlığınızı sorgularsınız. Yerlisi kaderine alışmıştır da devlet görevlisi olarak bekleyenin halini anlatacak kelime bulunmaz. Yapılacak iş, ilgilenilecek sorun kalmamıştır elde. Masa başında geçen fuzuli saatler. Başka yerlerdedir akan hayat, burada her şey durmuştur.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

HİKAYEMİZ

-
Resim
             Sen sarı çiçeklim!                    İmkansızlarımın hülasası gibisin, yaşayamamışlığımın tarihçesi. Son kullanma tarihleri çoktan geçmiş acılarla sensizliğe talim eden yüreğim ne kadar da çaresiz; seni hep uzaktan temaşa etmek, sana baktıkça hayıflanmak, elde edemedikçe de için için erimektir tek yapabildiğim. Ve görünen o ki bu seyirde sürüp gidecek hikayemiz kuytusunda beni çürüterek.          Gönüller arasına inşa edilmiş yollara umarsızca set çekip herşeyi bitirdiğini sandığın gün başladı aslında bu hikaye. Liyakatsizliğimi haykıran gözlerine sitem yüklü bir tebessüm armağan ederek senden uzaklaşmalı mıydım yoksa acıtan ve kanatan düş kırıklarını toplayıp ardından mı sürüklenmeliydim yaralı yaralı? Bir bünye parçalanmadan iki ayrı güzergahı seçebilir miydi aynı anda? Sevdamı or...
Devamı

GÜNDÖNÜMÜM

-
Zaman zaman önceydi; arabesk  yalnızlıklarda, şairlerin  teselliyi kelime kadehinde bulduğu aralar. Ve ben dilsizliğin alacakaranlığında eksik , yorgun, çaresizdim.   Çağ emekliyorken daha, hevesin  pusula olduğu demlerde bir  rüya kendini gördü Murat  nehrinin  derin uykusunda. Böyle başladı zeytinin  hikayesi ; ‘ olive   juice ’ masalı. İçimdeki dalgalardan hapsolmuşken kendi sahilime, bir  gemi yol alıyormuş  Aramzeryaya  doğru. Irak, ketum, habersizdim.   Kalemin tükendiğini anlayamadı yazı, ki  motifiydi gençliğimin  kağıda  dökülmeye çığlık atan suskunluk. Sen, yazıyı  yazgıya  dönüştürenim niyeyse  yoktun. Gölgesiz, umutsuz, sensizdim.   Sonra sen belirdin saadet ufkumda, hüzme   hüzme  yağdın üstüme. Katılaşmış ıssızlığımı erittin, aldın  güzümün hazanını. Karanlığı boğan aydınlığım oldun; dil  oldun bana, umut oldun, yol oldun bana  ben oldun, biz oldun, ...
Devamı

ZAMAN

-
Resim
Kavgalıyım diyenlerin akıbetini paylaştım; zamandan tokat yiyip yine de eteğine yapıştım. Yapıştıkça kapıldım tufanına, ne kıyısına tutunabildim ne de dalabildim içine, sürüklene sürüklene derme çatma bir ruha sığınmış buldum kendimi.   Kıssama kısas uygulanmasın diye pazarlığa giriştim, lakin sedayı sisinde boğan niyete yenik düştüm. Kıskanç yamaçlı dağlar diş biledi bana, kabul etmedi beni şanı yüce denizler ve kundağımı taşıyamadı nehirler. Zaten yaşadığımdan da haberi olmadı hayatımın. Ne yaşayamadıysam yazgı diye hesabıma yazıldı. Hikaye olunca bir hikayeye tutunma çabam, çözümsüz bir zaman denklemine kilitledim kendimi.   Çocukluğa verilen sözlerle hayaller istasyonuna yanaştım, hayat dediğimiz talanın adaletiyle kapıştım. Hep bir savaş temayülüydü, hep kavga haliydi yaşamak. Gidişatın fırtınasında  gündüzler Habil, geceler Kabil; delik deşik etti takvimimi Ebabil. Gündüzler defnedilirken öyle bir telaşla geçtim ki gec...
Devamı